Terapia

TERAPIA W ODT "POZYTYWKA" OPARTA JEST NA STOSOWANEJ ANALIZIE ZACHOWANIA, ZWANEJ RÓWIEŻ TERAPIĄ BEHAWIORALNĄ

Czym jest Stosowana Analiza Zachowania ?

To gałąź nauki, wykorzystująca w praktyce badania eksperymentalnej analizy zachowania. Jest oparta o prawa uczenia się.
Stosowana - ponieważ działa w praktyce, jest używana w rozwiązywaniu codziennych problemów. Analiza-ponieważ zajmuje się szczegółowym opisem i wyjaśnieniem. Zachowania-ponieważ bazuje na tym, co obserwowalne, czyli na zachowaniu.

Badania naukowe, prowadzone na przestrzeni ostatnich 50 lat, jednoznacznie potwierdzają wysoką skuteczność Stosowanej Analizy Zachowania w terapii osób z diagnozą zaburzeń ze spektrum autyzmu i z innymi trudnościami,  pojawiającymi się w toku rozwoju.

Zakłada ona, że:

  • Autyzm to nie choroba, a zaburzenie rozwojowe.

  • Dzieci autystyczne mają raczej wiele odrębnych deficytów behawioralnych (czyli związanych z zachowaniem), niż jeden centralny deficyt, którego skorygowanie doprowadziłoby do ogólnej poprawy funkcjonowania.

  • Takie podejście zakłada rozbicie zaburzenia, jakim jest autyzm, na zbiór zachowań, których dziecko nie przejawia i takich, które ma w nadmiarze.

  • Dzięki bardzo precyzyjnemu opisowi tych zachowań możemy jasno sformułować cele terapii i konsekwentnie, krok po kroku, je realizować. Nie potrzebujemy diagnozy nozologicznej: zaburzenia ze spektrum autyzmu, aby rozpocząć terapię.

  • Szczegółowy opis problemu pozwala na sformułowanie konkretnych rozwiązań. Jest to szczególnie ważne dla rodziców, którzy oczekują konkretnych wskazań do pracy z dzieckiem.

  • Proste strategie nauczania umożliwiają bardzo wczesne rozpoczęcie pracy, bez ryzyka wtórnej patologizacji rozwoju dziecka autystycznego. Dzięki takiemu podejściu uczymy rzeczy ważnych nie tylko z punktu widzenia edukacji, ale także istotnych dla tych, którzy na co dzień żyją z dzieckiem (I. Lovaas, T. Smith, 1989).

Dlatego też, podejmując pracę z dzieckiem, opieramy się na następujących zasadach:

  • budowanie systemów motywacyjnych i wzmacnianie dziecka po każdej zaprezentowanej chęci współpracy z osobą dorosłą

  • stosowanie pochwały konkretnego zachowania, czyli nazywanie dziecku co zrobiło dobrze

  • stosowanie jasnych, krótkich komunikatów

  • udzielanie podpowiedzi, aby uniknąć uczenia metodą prób i błędów, przede wszystkim podpowiedzi manualnych, ale też wizualnych czy werbalnych

  • zasadzie „małych kroczków" - rozkładaniu docelowych kompetencji na małe składowe umiejętności.